Władysław Horodecki - życie i twórczość

Władysław Horodecki, właśc. Leszek Dezydery Władysław Horodecki, ukr. Владисла́в Владисла́вович Городе́цький (1863-1930), to polski architekt, przedsiębiorca i mecenas. Znany głównie z projektowania budynków w Kijowie, Horodecki był przedstawicielem modernizmu i odznaczał się wyjątkową innowacyjnością w swojej dziedzinie.

Młodość i edukacja Władysława Horodeckiego

Urodzony w 1863 roku w polskiej rodzinie szlacheckiej herbu Kornic na Podolu. Jego rodzina została wylegitymowana ze szlachectwa w latach 1824-1890 i wpisana do części VI księgi szlacheckiej guberni podolskiej. Horodecki kształcił się w gimnazjum realnym św. Pawła w Odessie, a następnie w Imperatorskiej Akademii Sztuki w Petersburgu.

Kariera

Po ukończeniu studiów w 1890 roku, Horodecki osiedlił się w Kijowie. Stworzył wiele wyjątkowych projektów architektonicznych, które do dziś cieszą się uznaniem. Jednym z nich był gmach Narodowego Muzeum Sztuki Ukrainy, który powstał w latach 1897-1899. Budowla ta zachwyca starogrecką kolumnadą oraz reliefem na frontonie przedstawiającym alegorię sztuki i rzeźbami dwóch lwów. Architekt nadał budynkowi lekki kształt, na co wpłynęło zastosowanie cementu z prywatnej fabryki Ton pod Kijowem.

Innym dziełem Władysława Horodeckiego jest Kościół św. Mikołaja, który został zaprojektowany w stylu neogotyckim z dwoma sześćdziesięciometrowymi szpiczastymi wieżami oraz rozetą na fasadzie. Kolejnym interesującym projektem architekta jest kienesa karaimska, która powstała w 1900 roku. Horodecki nadał jej kształt mauretański z wielką kopułą, która jednak niestety nie zachowała się do naszych czasów.

Horodecki był również odpowiedzialny za wiele innych ciekawych projektów, takich jak fabryka mebli J. Kimayera, Południoworosyjska Fabryka Maszyn, dom z chimerami, willa własna w Eupatorii, mauzoleum Potockich w Pieczerze, fabryka cukru w Szpikowie, gimnazjum w Humaniu, gimnazjum w Czerkasach, drewniany szpital w Mosznach, łaźnia miejska w Zgierzu, wieża ciśnień w Piotrkowie Trybunalskim, kasyno w Otwocku, pałac szacha w Teheranie oraz dworzec kolejowy w Teheranie. W 1924 roku Horodecki odnowił pałac Wiśniowieckich i Mniszchów w Wiśniowcu.

Życie prywatne i pasje Horodeckiego

Horodecki był nie tylko znakomitym architektem, ale również zapalonym myśliwym. Uczestniczył w kilku wyprawach myśliwskich w Rosji, w tym Azerbejdżanie, Turkmenistanie, Turkiestanie, Afganistanie i Syberii Zachodniej. W 1911 roku wyjechał do Afryki, gdzie spędził wiele czasu polując na dzikie zwierzęta. Jego przeżycia z tej wyprawy opisał w książce pt. "W dżungli Afryki. Dziennik myśliwego", która została wydana w Kijowie w języku rosyjskim. W 2020 roku książka została przetłumaczona na język polski i wydana przez wydawnictwo AtraWorld.

Po przejęciu władzy w Kijowie przez bolszewików, Horodecki wyjechał z Polski. W 1928 roku znalazł się w Teheranie, gdzie pracował na zlecenie amerykańskiej kompanii przy budowie infrastruktury kolejowej. Zmarł tam w styczniu 1930 roku i został pochowany na lokalnym katolickim cmentarzu Dulab.

Dziedzictwo i wpływ na współczesnych twórców

Horodecki pozostawił po sobie wiele wspaniałych budynków, które do dziś przyciągają uwagę swoją innowacyjnością i oryginalnym stylem. Jego projekty były inspiracją dla wielu innych architektów. Horodecki był także cenionym mecenasem sztuki i kultury, który wspierał młodych artystów i naukowców.

---